Na onze kennismaking en het intakegesprek van vorige week, meldt Bas zich vandaag voor zijn eerste coachgesprek. Na het intakegesprek heeft Bas een vragenlijst gehad, die hij me van tevoren heeft gemaild. Maar ik voel al dat de antwoorden niet diep genoeg gaan, hier gaat meer naar boven komen…

"Het leven is geen leuke ervaring"

Volgens Bas gaat het iets beter, hij vertelt dat hij wat gas heeft terug genomen en meer tijd voor zichzelf heeft vrijgemaakt. Toch is Bas moe. Op zijn werk loopt het allemaal niet zoals het zou moeten. Ook zijn leidinggevende ziet dat en heeft hem het advies gegeven met een coach in gesprek te gaan. In het leven vindt Bas geen plezier en uitdaging meer. Het leven voelt voor hem als een strijd, soms wil hij niet meer leven. “Het leven is geen leuke ervaring”, zegt hij me.

Verder zegt Bas me: “Ik beperk mezelf in van alles”. Wanneer ik doorvraag, blijkt hij heel veel vanuit angst te leven, waardoor hij sommige hele eenvoudige dingen gewoon niet durft, bang dat het verkeerd af zal lopen. Ik zie dat Bas volledig in zijn hoofd leeft en eigenlijk is hij nooit in het hier en nu.

Hij heeft van zijn ouders nooit de studie mogen volgen, die hij graag wilde doen. “Dat kan jij toch niet halen”, is er gezegd. Hij voelt, dat deze beslissing hem heeft vastgezet in zijn leven. Ik voel de tranen in mijn ogen zich opdringen, hier zit nog veel pijn en verdriet onder.

Daardoor is hij uiteindelijk in een kantoorfunctie terecht gekomen, waar hij geen plezier en geen voldoening uithaalt. “Om iets nieuws te leren, daarvoor is het te laat”. Weer een overtuiging die hem volledig blokkeert.

Bas worstelt ook met zijn hooggevoeligheid. Hij weet niet goed hoe hij met prikkels en emoties om moet gaan, het is hem nooit geleerd. Hij heeft zichzelf aangeleerd om het te negeren of weg te duwen. Letterlijk zegt hij: “Ik ben het liever kwijt. Zelfs mooie dingen raken mij veel te diep, dat vind ik maar niks”.

De antwoorden zitten in jou

Bas voelt zich het slachtoffer van alles wat hem is overkomen in zijn leven. Dus pak ik zijn ingevulde vragenlijst erbij en vraag wat er aan het einde van zijn coachtraject is veranderd. Hij dreunt de antwoorden op, die hij ook heeft ingevuld. Op dat moment pak ik hem beet. “Ik zie dat je alles en iedereen de schuld geeft van de jouw situatie op dit moment. Maar jij mist toch voldoening en zingeving in je leven? Wat heb je nodig om weer van het leven te kunnen genieten? Wil jij wel gelukkig zijn?”

Zomaar wat vragen die ik met rustige stem aan hem terug geef. Bas wordt klein. Een beetje verslagen kijkt hij me aan, wanneer hij beseft dat ik hem zojuist de verantwoording heb gegeven voor zijn eigen geluk en levensvreugde. “Bas, de antwoorden op deze vragen liggen niet buiten jezelf, maar zitten in jou!” Ik geef hem een aantal minuten om door te laten dringen wat er zojuist is gebeurd.

“Hoe ga jij je leven weer mooi en waardevol maken? Wat als er geen beperkingen zijn, hoe ziet jouw droomleven er dan uit?” Hij vertelt me eerst, dat deze droom nooit haalbaar is. Hij zit muurvast in negatieve gedachten. Wanneer ik hem opnieuw uitnodig mij te vertellen, waar hij van droomt, dan zie ik zijn gezicht veranderen. Het is meer ontspannen en er verschijnt zowaar een voorzichtige glimlach. Ik vraag hem of hij in de gaten heeft wat er met hem gebeurd.

Het leven zit vol keuzemomenten

Nogmaals geef ik de verantwoording voor de verandering in zijn leven in zijn handen:

“Wanneer durf jij jezelf te bewijzen, dat je iets wel kan? Wanneer durf jij je droom te gaan leven? Op welk moment ga jij in beweging komen? Wil je jouw mindset wel veranderen?”

Ik geef hem mee, dat hij het antwoord op deze vragen mag bepalen, het is zijn keuze. “Het leven zit vol keuzemomenten, jij mag nu bepalen om opnieuw te beginnen en jouw leven te gaan leven vol zingeving en vreugde. Jij mag het anders gaan doen. Maar onthoud lieve Bas, jij mag weer gelukkig zijn!”

Met deze laatste woorden raak ik iets in Bas. Hij voelt de pijn van zichzelf gevangen gehouden hebben in negatieve gedachten. Ik laat hem even in dit moment, want hier in deze pijn begint zijn coachtraject. Ik leg even mijn hand op zijn onderarm, waarbij ik hem vertel, dat ik met hem mee blijf lopen, zolang hij dat nodig heeft. Dankbaar kijkt hij me aan. Hij weet dat het lastig zal worden, maar met de blik op zijn droom gericht, gaan we samenwerken aan een zinvolle en gelukkige toekomst.

Nadat Bas is vertrokken met een nieuwe afspraak in de agenda, ga ik even terug naar de coachpraktijk en zak nog even in een van de fauteuils. Ik sluit even mijn ogen en ga even bij mezelf naar binnen. Ik voel veel dankbaarheid, dat ik zo kan vertrouwen op mijn intuïtie om daarmee anderen te helpen om een volgende stap in hun leven te kunnen zetten. Soms weet ik niet waar het vandaan komt, maar het werkt altijd.

Kijk gerust even op de website https://www.arnopeters-coaching.nl als je meer wil weten, mij een vraag wil stellen, of een afspraak wil plannen. Ik reageer zo snel mogelijk.