Een waargebeurd verhaal over open en eerlijk naar een ander zijn. Gisteravond was er ineens dat appje. Ben je al thuis, mag ik nog even komen? Ik weet het allemaal niet meer…

We spreken een uur later af, zodat ik even mijn werk af kan ronden en naar huis kan. Voordat hij komt, spring ik nog snel onder de douche. De late zomerdagen halverwege oktober maken dat het druk is geweest vandaag. Even lekker alles afspoelen van deze dag. Ik knap ervan op.

Precies op tijd belt Jaap aan. Heb voor mezelf al een Weizener gepakt, hij wil graag een cola. Vrijwel meteen begint hij zijn verhaal. Een van zijn vrienden heeft iets gedaan, wat hem zichtbaar bezig houdt. Dusdanig dat er een soort onbegrip is waarom het zo is gebeurd. Hoe kan iemand zo naïef zijn?

Jaap vraagt zich af of hij deze vriendschap nog wel aan wil houden. Het voelt zo niet goed wat er is gebeurt, dat de twijfel over de vriendschap nu overheerst, terwijl ze elkaar normaal zo goed lijken te begrijpen. Ze hebben vanavond al telefonisch contact gehad, maar dat heeft het onbegrip en de frustratie niet weg genomen. Het is er eerder door aangewakkerd lijkt het wel.

Een beetje in paniek zit hij bij me, niet goed wetend hoe met de situatie te dealen. Ik vraag hem of hij eerlijk heeft verteld, hoe hij zich voelt over de kwestie. Hij antwoordt ontkennend, in de angst dat als hij eerlijk is, zijn vriend afstand gaat nemen of de vriendschap verbreekt.

Ik stel Jaap de wedervraag, wat er gebeurt wanneer dit niet opgelost en uitgesproken wordt. Wanneer hij zijn grenzen niet duidelijk aangeeft. Hij ziet zelf wel in, dat hij dan degene is die afstand in gaat bouwen, het voelt als iets dat niet hoort, dus hij kan het gevoelsmatig niet accepteren. Ik adviseer hem het open en eerlijk met zijn vriend te bespreken. En hij ziet wel in, dat dit de enige oplossing is, willen ze elkaar niet kwijt raken.

En alsof zijn vriend het aanvoelt, stuurt hij op dat moment een appje. Hoe is het nu met je, kan je het een beetje loslaten? Oei, ineens is daar de twijfel weer. Durf ik het eerlijk te zeggen? Wat als hij het nu verkeerd oppakt? Wat als hij boos op me wordt? Hoe moet ik nu reageren?

Gelukkig zit Jaap nog bij me. Ik daag hem uit om open en eerlijk te zijn. Te antwoorden hoe hij zich werkelijk voelt. Er gaat een appje terug, waarin Jaap aangeeft dat hij erg onzeker en onrustig is. Zijn vriend appt terug of hij nog mag bellen. Natuurlijk geef ik Jaap daar de ruimte voor en hij gaat even de tuin in om rustig en ongestoord te bellen.

Het duurt even, maar dan komt hij weer naar binnen. Zijn vriend heeft beloftes gedaan, omdat hij heel goed door heeft, dat hij dingen heeft gedaan die Jaap erg onzeker maken en diep gekwetst hebben. Dat was zeker niet zijn bedoeling, dus hij gaat het oplossen.

Ik vraag Jaap hoe het gesprek liep. Probeer hem in te laten zien, dat als hij open en eerlijk durft te zijn, dan een ander dan rekening met hem gaat houden. Dan zal de ander proberen dat rotgevoel weg te halen. En ja, precies zo is het gebeurd vanavond. Het is een nieuwe ervaring, want tot vanavond heeft de angst overheerst, de ander juist kwijt te raken als je eerlijk en kwetsbaar durft te zijn.

Wanneer Jaap even wegzakt in zijn gedachten, vraag ik hem wat er in zijn hoofd omgaat. Hij antwoordt dat hij nu pas inziet, dat het aangeven van eigen grenzen veel duidelijkheid geven aan een ander, waardoor die juist wel rekening met je gaat houden, in plaats van dat hij je weg gaat duwen. Het raakt hem zichtbaar, wanneer hij inziet, dat hij zich al zo vaak heeft laten leiden door zijn angst om de ander kwijt te raken. Niet voor zichzelf op heeft durven komen…

Ik geef aan dat een ander het juist moedig vindt, wanneer je open en eerlijk je gevoel op tafel legt. Dan rekening met jou gaat houden, als jij jezelf als volwaardig ziet, als jij jezelf het waard vindt, om niet over jouw grenzen te laten lopen. Dat jij zo goed voor jezelf deze grenzen bewaakt.

En deze reactie maakt, dat een ander dan juist de toenadering zoekt, dichterbij komt te staan en rekening met je gevoel gaat houden. Veel eerder dan dat hij je weg zal duwen. Want de ander ziet een krachtig en zelfverzekerd persoon.

Ik geef Jaap mee dat ik trots op hem ben, wanneer hij weer op huis aan gaat. Trots omdat hij voor zichzelf heeft gekozen. Trots omdat hij iets gedaan heeft, wat eerder echt onmogelijk leek.

En Jaap? Die meldt me vanochtend, dat hij heerlijk heeft geslapen. Hij bedankt me voor de aanmoediging om open en eerlijk te zijn. We spreken af elkaar snel weer even te zien…