Ik neem je even mee terug naar zaterdag 5 juli.
De zon schijnt als ik de oprijlaan op rijd van Landgoed Hodenpijl. Alles om me heen ademt rust. De prachtige groene omgeving straalt stilte en vrede uit. Iets verderop ligt het witte kerkje, waar ik vandaag deelneem aan een kennismakingsdag van Brahman Menor. Mijn voeten vertragen als ik dichterbij kom. Alsof mijn lichaam al weet dat hier iets gaat gebeuren.

De energie resoneert
We zijn met een groepje van zeven, ieder op z’n eigen manier geraakt door de boodschap van Pranic Living. Het ochtenddeel begint met een meditatie, verbinden en een open welkom.
Daarna deelt Brahman zijn verhaal. Openhartig, met humor, kwetsbaarheid en kracht. Over hoe hij op dit pad kwam, over de ontmanteling van alles wat niet echt is, over de vrijheid die je vindt als je stopt met vluchten.

We mogen vragen stellen. Er is geen haast. Alles in het tempo van de energie die er is. Ondanks dat ik dat verhaal al ken uit eerdere lezingen, raakt het opnieuw iets in mij. Het is de energie die deze man bij zich draagt, die resoneert met mijn eigen trilling.

Ademwerk in vier fasen
Na een sobere lunch begint de middag. Ineens gaan we van luisteren naar voelen. De visualisatie en meditatie die Brahman begeleidt, laat me zakken in een staat waar ik niet eerder bij kon. Een plek waar het stil is. Diep vanbinnen. Een plek waar voeding geen houvast meer lijkt te zijn, maar waar bronenergie voelbaar wordt. Dit is hoe Pranic Living voelt, warm en stil.

Daarna volgt een ademwerk-sessie in vier fasen. In het eerste deel maken we contact met ons lichaam. In deel twee begint het losweken van wat in de cellen zit opgeslagen: spanning, verdriet, herinneringen die ik niet eens bewust meedraag. In deel drie gooi ik, samen met tachtig anderen, alles wat vastzat letterlijk van me af. Een diepe oerschreeuw. Tranen. Bevrijding.

En dan... de stilte in. Deel vier: een diepe meditatie in een veld dat gedragen wordt door alle aanwezigen. De energie in de kerk is magisch.

Als ik mijn ogen weer langzaam open, voel ik me verbonden met alles. Tegelijkertijd voelt het zachter in mezelf. Er gebeurt iets wat ik niet kan verklaren. Iets wat klopt.

Mijn hoofd vol met twijfels
Maar toch…
Een week voor het Pranic Living Retreat begint mijn hoofd zich ermee te bemoeien. In de informatie die ik heb ontvangen voor het retreat, waarschuwt Brahman Menor al dat dit fenomeen voorbij zal komen. Voor sommigen zo heftig dat ze willen afhaken. Zoveel twijfel, zoveel vragen.

Wil ik dit wel echt?
Maak ik geen vergissing?
Wat nou als het niet werkt?
Wat als ik straks alleen maar leegte voel in plaats van vrijheid?

De nachten brengen de laatste weken weinig rust. Ik word wakker, soms met een bonzend hart. Mijn lichaam lijkt te voelen dat er een enorme verandering aankomt. Iets groots. Onomkeerbaars. Mijn hoofd wil weten waar ik aan begin, die wil grip, begrip en zekerheid.

Maar mijn hart fluistert zacht: “Je weet het al.”

Pranic Living voelt als een spel met mijn hoofd
Ergens klopt het, ik weet het. Niet met mijn verstand, maar met iets wat diep in mij verborgen ligt. Iets wat ik heb gevoeld tijdens de lezing, bij het bezoek van Brahman Menor bij me thuis, op deze kennismakingsdag, in die omhelzing met Brahman Menor, in de adem die door me heen trok toen ik alles van mocht werpen.

Toch is het niet makkelijk. De laatste weken komt er weinig uit mijn handen. Mijn focus is verdwenen en mijn gedachten blijven rondcirkelen bij alle mogelijke uitkomsten. Alles in mij lijkt zich klaar te maken voor iets wat niet in woorden te vatten is. Ik geef me er maar aan over.

Regelmatig ga ik de natuur in of kleur ik maar weer een mandala in. Want in de rust die ik dan ervaar, kan ik mijn gedachten even naast me neerleggen en voel ik dat ik de goede keuze maak.

Pranic Living voelt als een spel met mijn hoofd. Alles wat ik geloof, alles wat ik doe, alles waar ik me veilig bij voel, het wordt allemaal aangeraakt en uitgedaagd. Niet van buitenaf, maar van binnenuit. Daarin is Brahman Menors boodschap heel helder: de weerstand is het pad.

Zaterdag begint het retreat.

Ik weet niet precies wat me te wachten staat.
Ik weet alleen dat ik er niet meer omheen kan.